به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»به نقل ازراه دانا, وزارت ورزش‌وجوانان به‌عنوان متولی اصلی ورزش کشور و نهاد بالادستی تمامی فدراسیون‌ها، وظیفه سامان‌دهی و راهبری رویدادهای ورزشی داخلی و خارجی رشته‌های ذیل خود را داشته و از کشتی گرفته تا تکواندو و جودو، محلی برای ارجاع و مطالبه بوده است.
شیوع ویروس کرونا در کشور و بروز محدودیت‌های سفت و سخت در تجمعات چندین نفره، بسیاری از ایونت‌های ورزشی را دچار اختلال کرد و باعث ایجاد پروتکل‌های بهداشتی و امنیتی شدیدی جهت جلوگیری از انتشار بیش‌تر این بیماری شد که نمونه‌اش در ستاد مبارزه با کرونا در ورزش و وزارت بهداشت به کرات قابل مشاهده بوده.
این موضوع اما باعث بروز برخی استانداردهای دوگانه و رفتارهای ضدونقیض در سازمان لیگ فوتبال ایران شده که محل بسیاری از مناقشه‌هاست. سازمان لیگ فوتبال ایران که از سازمان‌های زیرمجموعۀ فدراسیون فوتبال بوده و رئیس آن از اعضای اصلی هیأت‌رئیسه فدراسیون نیز هست، ترازی عجیب در این ۱۷ ماه کرونایی اخیر لحاظ کرده و به هیچ نهادی نیز پاسخ‌گو نیست.
در شرایطی که بسیاری از رویدادهای سایر رشته‌های ورزشی با حضور حداکثری اهالی رسانه برگزار و ختم به‌خیر شده و در یک‌سوی دیگر نیز برخی رشته‌ها با حداقل خبرنگاران به اتمام رسیده، لااقل تحت نظارت حراست وزارت ورزش‌وجوانان خبری از رفتارهای دوگانه نبوده اما سازمان لیگ فوتبال عقیده‌ای جداگانه نسبت به سایر فدراسیون‌ها دارد.
فدراسیون فوتبال در اقدامی عجیب بدعتی خاص را پایه گذاری کرده و با واگذاری تمام مسئولیت‌های برگزاری رویدادهای لیگ‌های فوتبال مونوپولی خلق‌الساعه را وارد فضای ورزش کشور نموده، به هیچ نهاد و پرسش‌گری هم پاسخ‌گو نیست و تنها مترومعیارهای خاص خود را برای تصمیم‌گیری درنظر می‌گیرد.
فی‌النفسه این‌که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به‌دنبال پیروی از دستورات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بوده و از ملزومات بهداشتی ستاد مبارزه با کرونا در ورزش تبعیت کنند، جای تقدیر و تشکر هم دارد اما این‌که چنین بستری باعث بروز استانداردهای دوگانه شود و دستان سازمان لیگ را در انتخاب گزینشی افراد باز بگذارد، مسئله‌ای‌ست که لزوم ورود نهادهای مربوطه را گوش‌زد می‌کند. البته وزارت ورزش‌وجوانان هم یکی از شخصیت‌های حقوقی تأثیرگذار در جلسات ستاد مبارزه با کرونا در ورزش بوده و مشخص نیست که سازمان لیگ دقیقاً در حال تبعیت از کدام معیار است
فدراسیون فوتبال که برای جلب اعانه‌های مالی و تولید پروپاگاندای رسانه‌ای از تمام نهادهای دولتی نظیر وزارت ورزش‌وجوانان و سازمان برنامه‌وبودجه سؤاستفاده کرده و همواره از واریزی‌های مالی این نهادهای دولتی بهره برده، در وقت شکار خود را مستقل و غیردولتی می‌داند و ساختار خود را معیاری برای تشخیص می‌داند؛ نه سلسله مراتب وزارت ورزش‌وجوانان.
اوج این بحران را نیز می‌توان در دیدار دربی نودوپنجم پایتخت دید که در بایکوت حداکثری رسانه‌ها توسط سازمان لیگ، افرادی قریب به ۲۰۰ نفر از اهالی غیررسانه‌ای با کارت‌های معتبر دارای هولوگرام رسمی در جایگاه‌های ویژه و خبرنگاران نشستند و از نزدیک به تماشای شهرآوردی پرداختند که هیچ خبرنگاری را به خود نمی‌دید.
با این رویۀ ناصواب سازمان لیگ، تمامی اهالی رسانه از حق بدیهی خود که حضور در رقابت‌های فوتبال داخلی و پوشش خبری آن‌هاست، محروم مانده‌اند و این تضییع حقوق در شرایطی صورت می‌گیرد که افرادی خاص و مورد وثوق مسئولین نهاد برگزارکننده رقابت‌های لیگ برتر، بدون هرگونه مشکلی در استادیوم‌ها حاضر می‌شوند.